Bir sürü taslak yazı var kafamda ama okuyacak mısınız emin değilim. İçimi dökmek için her aklıma geleni yazıp okumazsanız okumayın demek de geliyor içimden, ama okunmak da istiyorum bazen. İçimi dökmek derken kastettiğim sadece dertleşmek değil, aynı zamanda beyin kıvrımlarının arasına sıkışıp kalmış düşünceler ve çooook daha derinlerdekiler de var.
Hayat zaten “beni anlayın” yolculuğu değil mi?
Hayata baktığım espirili gözlükle burada yazmamı önerdi ilk yazılarımı okuyanlar. Ama benim ciddi hallerim de var. O yüzden bundan sonra yazılarımı kategorize etmeye karar verdim. Ciddi, espirili, felsefik gibi etiketler ile size okuma kolaylığı sağlamayı düşünüyorum.
Benim hayata baktığım mizah çerçevesi genelde diyalog esnasında karşıdan gelen pasa şut vurmam şeklinde gelişiyor. Monolog olarak pek bir deneyimim yok. Olanlar ise twitter kıvamında kısa kısa.
Bak reklam almıyorum, para kazanmıyorum, sponsor istemiyorum ama sen de söz ver okuyup altına (istediğin zaman) yorumunu yazacaksın. Hatta burada yayınlamamı istediğin yazın varsa bana göndereceksin. (bil@serbestdusus.com)
O halde başlıyoruz… Her iki günde bir yazı yazmaya çalışacağım sen de okuyacaksın. Tamam mı, anlaştık mı ?
Her şeyde hudud var , sen içini boşaltırken ağabeğ benim kasem ne kadar alır ; ben boşalırken sen ne kadar dolardın bilemem . Sürüp giden birlikteliğe söz veremem.
Sabır , fırsat , günün 24 saat oluşu bile hudud için sayabileceğim misâllerdir. Misâlin en göze çarpanı aramızdaki binlerce kilometredir. Olsun bence bunlar kabul edilesi engeller. Beklenti bunlara takılmamalı.
Karşılacağımız kısa anlardan biriktirdiklerimle , sıfır noktalarıyla ayrılmayı beklemekteyim. Ayrılıkta özlemlerim ve meraklarım olacak. Bunlar bencilce nedenler ; fakat ben olmasam sizi tanıyamazdım. Kendini tanıttığın ve yola ışık tuttuğun için teşekkür ederim ağabeğ.