Genelde ortadoğu coğrafyasından olanlarda daha fazla gözlemlediğim bir durum var. Eminim siz de gördünüz, hatta kimbilir belki de yaptınız ama farkında değilsiniz.
Havaalanının o daracık çıkış kapısından karşılayanların olduğu bölüme geçerken 6 kişilik aile, artı bavulları, yıllardır onları görmeyen tanıdıkları tarafından karşılanır ya hani. Tam o kapının ağzında, herkes herkesi kucaklayana kadar bitmeyen bir hasret giderme başlar. Arkadan gelen 5 farklı uçuşun yolcuları çıkamıyor olabilir. “Ne var beklesinler… Ben sizi 5 yıl sonra ilk defa görmüşüm… Hasret gidermeyeyim mi ?”
Biri de demez ki “bavulları bari 
kapının ağzından alalım“.
Toplu taşıma araçlarında, bazı ülkelerde, normalde insanlar kitap gazete dergi falan okurlar, olmadı facebooklarını, twitterlarını kaydırırlar. Fakat o bindiği ilk duraktan itibaren, canı çok sıkıldığı için 1 saatlik yolculuğun çekilmeyeceğini düşünen abla, açar telefonu memleketteki az duyan arkadaşına, kaynıgille arasında geçen diyaloğu uzun uzun, bağıra bağıra anlatır.
Sabahın üçünde alkol duvarını aşan genç arkadaşın %95 alkol %5 beyin karışımı kafasından geçen fikir: “Ben uyumuyorum siz de uyumayın“dır ve bu fikre sıkı sıkıya sarılmıştır. Adeta bir ideoloji gibi o sessizlikte bağıra bağıra bunların ona yapılmasının etik olarak yanlış olduğunu anlatır yanındakine.
Trafikte geçen ambulansın arkasına takılmak ve trafik sörfü yapmak için birbirlerinin üzerine kıranlar, endişeli hasta yakını ile ambulansın arasına koydukları mesafeden hiç rahatsız olmazlar. Hatta trafikteki bu arkadaşlar emniyet şeridinin üzerindeyken yanındakine dönüp hiç kimsenin kurallara uymadığından dert yanarlar. Her yaptıkları açıkgözlülük bir başkasının hakkına hukukuna tecavüzdür ve trafiğin daha da içinden çıkılmaz şekilde tıkanmasına sebep oluyordur ama suç onlarda değildir ki hiç bir zaman.
Temizlik konusunda dillere destan abla balkonundan halısını silkerken evindeki toz zerrelerinden kurtulmanın haklı gururunu yaşar ve bunun şerefine halısının tüm tozunu, alt kattakinin temiz çamaşırlarına bağışlar.
Döner kavşağın ortasında piknik yapan aile gelip geçen trafikte sıkılan şöförlerin dikkatlerini toplamalarına yardım etmek için, arada topunu yola kaçırır ve sebep olabileceği kazalarla değil topu kimin getireceği ile ilgili derin düşüncelere dalarlar. Hatta yola aniden atlayan top getirici için, korna çalan şöförlerin, saygısızlıkları hakkında dert yandıklarına da eminim.
Aksam sekizde oturmaya geleceğini söyleyen aile, saat on olduğunda sallana sallana kapıdan girdiğinde, bırakın özür dilemeyi bir buçuk saattir dümdüz bir yolda evinizi bulamadığından dert yanarken, sizi angut yerine koyar ama bu zerre kadar umurlarında olmaz. Yalan olduğunu anlamak için normal ilkokul zekası yeter. (kaldı ki on dakika sonra söylediği yalanı unutup ağzından işin aslını kaçırırlar genelde). Sen iki saat beklerken, zahmet edip bir telefon açamayacak kadar saygı kırıntısı yoktur içinde. Kendi işi görülmüştür ya, mühim olan o değil midir? Beklesinler işleri ne?
Bu arkadaşların hepsi saygı konusunda en az bir saat nutuk atabilirler ve hatta saygılarından her bayram büyüklerin ellerini öpmeyi de ihmal etmezler.
